Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αγγλία τη δεκαετία του 1870, ο  νεαρός Καβάφης γοητεύθηκε από το κίνημα του αισθητισμού στο κοσμοπολίτικο Λονδίνο. Τα χρόνια εκείνα πρωτοήλθε σε επαφή με τους προραφαηλίτες ζωγράφους και το έργο τους, μεταξύ των οποίων ο Burne-Jones και ο Whistler, καθώς και με το έργο των αισθητιστών, οι οποίοι έφεραν επανάσταση στη βρετανική λογοτεχνική σκηνή εισάγοντας γαλλικές επιρροές και συνεισφέροντας στη δημιουργία του διεθνούς κινήματος της παρακμής. Στο Κάδρο της παρακμής ο Peter Jeffreys μάς μεταφέρει σε αυτή την καθοριστική περίοδο στη ζωή του Καβάφη αναδεικνύοντας τις λογοτεχνικές οφειλές του στους γάλλους και στους βρετανούς πρωτοπόρους αισθητιστές των οποίων η απήχηση στην ποίησή του αποδεικνύεται βαθιά. Στη συνέχεια, προχωρεί στην κριτική επανεκτίμηση του Καβάφη, σε σχέση πάντοτε με τον βικτωριανό αισθητισμό και το γαλλικό παρακμιακό κίνημα. 

Από τις θεματικές της παρακμής ο Καβάφης ενδιαφέρθηκε κυρίως για την παρακμή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, την άνοδο του χριστιανισμού και το μακρύ λυκόφως του Βυζαντίου. H επίδραση του Walter Pater στην οπτική με την οποία ο Καβάφης αντικρίζει την κλασική και την ύστερη αρχαιότητα ήταν τεράστια, χρωματισμένη με μια απενοχοποιημένα ομοερωτική αισθητική την οποία υιοθέτησε και ο Καβάφης, καθιστώντας τα φανταστικά πορτρέτα του Pater θεμέλιο λίθο της ιστορικoποιητικής ποίησής του. O Καβάφης προχώρησε πέρα από τον Pater διερευνώντας έναν πιο ανοιχτά ομοερωτικό αισθησιασμό, αλλά ποτέ δεν απομακρύνθηκε εντελώς από αυτήν την πλούσια βικτωριανή κληρονομιά, η οποία συνέβαλε σημαντικά στην ανάδειξή του ως παγκόσμιου ποιητή. Η μελέτη ολοκληρώνεται με την εξέταση της τρέχουσας δημοφιλίας του Καβάφη ως γκέι ποιητή και της ιδιαίτερης σχέσης του με το κιτς όπως εκδηλώνεται μέσα από μεταφράσεις της ποίησής του και μεταφορές της σε οπτικά μέσα.

Εικόνα εξωφύλλου:
Marie Spartali Stillman, Άγιος Γεώργιος, 1892, ακουαρέλα σε χαρτί, 46 x 30,7 εκ.
© Delaware Art Museum, Γουίλμινγκτον (ΗΠΑ), αρ. DAM 1974-44.